تأثیر آموزش هوش معنوی بر بهبود کیفیّت زندگی معلولان جسمی شهرستان میبد

چکیده هدف این پژوهش بررسی تأثیر آموزش هوش معنوی بر کیفیّت زندگی معلولان جسمی بزرگسال زن و مرد شهرستان میبد در سال 93 بود. در این پژوهش که از نوع مطالعات شبه آزمایشی و به صورت پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود، 28 نفر زن و مرد معلول شرکت داشتند (7 مرد و 21 زن) که به صورت نمونه گیری هدفمند انتخاب شده و در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. 10 جلسه 90 دقیقه ای آموزش هوش معنوی برای گروه آزمایش اجرا شد و گروه گواه آموزشی نداشتند. برای هر دو گروه قبل و بعد از جلسات آموزش، آزمون هوش معنوی عبداله زاده و کیفیّت زندگی sf-36 اجرا شد. تجزیه و تحلیل داده ها بر حسب روش آماری تحلیل کوواریانس یک راهه انجام شد. تحلیل نتایج نشان داد که افرادی که در کلاس های آموزش هوش معنوی شرکت داشتند نسبت به آنهایی که در کلاس ها شرکت نداشتند از نظر کیفیّت زندگی کلّی، سلامت عمومی، محدودیّت ایفای نقش به دلایل جسمانی، محدودیّت ایفای نقش به دلایل عاطفی، عملکرد اجتماعی، نشاط، هوش معنوی کلّی، درک ارتباط با سرچشمه ی هستی و زندگی معنوی با اتّکاء به هسته درونی به طور معناداری نمره ی بالاتری کسب کردند. افزایش نمره ی شرکت کننده ها در کلاس ها فقط در عملکرد جسمانی، درد بدنی و سلامت روان معنادار نبود. با توجّه به یافته ها می توان نتیجه گرفت آموزش هوش معنوی می تواند باعث بهبود کیفیّت زندگی و افزایش هوش معنوی معلولان شود.